O mnie

DR NINA BUDZISZEWSKA

Kierownik Studiów Podyplomowych Jogi Klasycznej i adiunkt w Zakładzie Filologii Indyjskiej w Instytucie Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego, z wykształcenia indolog (sanskrytolog), filozof i romanista (język francuski), członkini Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz Stowarzyszenia Trenerów i Praktyków Relaksacji „Przestrzeń”.

dscn1297

Joga terapeutycznie

Moją pasją jest joga tout court, zarówno od strony praktycznej i medycznej (terapeutycznej), jak i filozoficznej – jogadarśana jako jeden z sześciu systemów klasycznej myśli indyjskiej, zwłaszcza w jej starożytnej odsłonie. Uwielbiam przebywać na macie, ale także i w starożytnych oraz klasycznych tekstach literatury jogicznej. Tłumaczenie z sanskrytu zawsze uważam za rodzaj koncentracji (dharany), a zarazem medytacji (dhjany) nad przekazem dzieła. Jestem w trakcie przekładu z sanskrytu: Anugity, Patańdźali-pakszy oraz Hathajogapradipiki.

Joga himalajska

Uwielbiam także przebywać w Himalajach. Joga himalajska, praktykowana od zarania dziejów historii jogi w przepastnych i przepełnionych potężną mocą transformacji ciała i umysłu terenach Himalajów, ma dla mnie szczególne znaczenie. Prawdą jest, że wartości jogi można pielęgnować wszędzie, dyscyplinując nimi swoje serce i ciało, lecz w Himalajach dokonuje się coś szczególnego, nie bez przyczyny nazywa są dewa-bhumi (przestrzenią bogów) oraz siddha-bhumi (przestrzenią spełnionych istot). Więcej o Himalajach opisałam w mojej książce Himalaje. W poszukiwaniu joginów (Sensus, 2019).

तस्मान मैत्रं समास्थाय शीलम आपद्य भारत |
दमस तयागॊ ऽपरमादश च ते तरयॊ बरह्मणॊ हयाः ||

Dlatego, o Bharato,  utwierdziwszy się w przyjaźni (wobec każdego stworzenia), działaj właściwie! Samoopanowanie, porzucenie i brak rozproszenia mentalnego – oto trzy rumaki brahmana (wyzwolenia). – Mahabharata 11,7,19

Joga filozoficznie… etycznie…

Takimi słowami rozpoczęłam swoją pracę doktorską pt. Mokszadharma o człowieku, napisaną pod kierunkiem mojej Mistrzyni prof. dr hab. Joanny Sachse. Pracę tę w dużej mierze poświęciłam jodze, człowiekowi i wspaniałej mądrości indyjskiej ukrytej w starożytnym dziele zwanym Mahabharatą. Mahabharata jest czymś znacznie donioślejszym niż ogromny epos rycerski. To dzieło jest czymś więcej niż tylko skarbnicą wiedzy na temat filozofii, religii i prawa Indii. Mahabharata to opowieść o joginie dążącym do wyzwolenia par excellence! To bezpośredni przekaz starożytnej mądrości, jogicznej ścieżki do wyzwolenia i etycznej wartości przekazanej Człowiekowi ustami dawnych świętych, joginów, a nawet bogów i Śiwy-Wisznu, czyli Wielkiego Mistrza-Jogina. W Mahabharacie znajdują się trzy niezwykle ważne i piękne rozmowy Człowieka-Jogina z jego największym Przyjacielem, którym jest Wielki Mistrz-Jogin: pierwsza z rozmów nosi nazwę Bhagawadgity – Pieśni Czcigodnego, druga Mokszadharmy – Powinności i pouczeniu o wyzwoleniu, a trzecia Anugita, czyli ponowna rozmowa Mistrza z Uczniem. Droga do wolności, szczęścia i wyzwolenia z więzów cierpienia wiedzie poprzez kultywowanie w sobie i wykształcanie takich wartości, jak: współczucie, ahinsa, (niekrzywdzenie), hojność i szczerość, a także dyscyplina, koncentracja, umiarkowanie w jedzeniu, zadowolenie, prostolinijność, mądrość… codzienna praktyka medytacyjna i cielesna.  Chociaż Mahabharata została skomponowana ponad dwa tysiące lat temu, to nie straciła nic ze swej aktualności. Jest to bowiem opowieść ponadczasowa, wychodząca poza ograniczenia przestrzeni. Dążenie Człowieka do szczęścia i absolutnej wolności jest bowiem wszechobecne i konstytutywne dla jego istoty.

Więcej o mnie:

coś5
%d blogerów lubi to: